Fakat değiştirilmez bir beraberliğin baskın gerçekliği karşısında boyunlarını bükmüş, karanlığın kalbini dinlemekteydiler

Yoksulluk önemli değil, ölmek de önemli değil, hele hastalık hiç değil, önemli olan dünya değiştirmektir. Yaşadığımız değildir, yaşamın ötesindeki ikinci yaşamdır büyük gerçek, herkes onu düşünmeli, ona hazırlanmalıdır!

Saf ve dalaveresiz bir su bulunabilse de onun üzerine eğilip yüzümüzü arayabilsek.

... Oysa sergimize kuşlar gelir uzanır. (Şiirler/Sayfa:20)

Tuzaktır adını bildirmek Ama bir şarkıda geçer adımız

Toydun cesurdun Gençtin atıldın Bilmezdin atıldın Kabuğu oydun oydun Kabukta kaldın

Raskolnikof Müthiş bir iman ağrısı çekmektedir.

Hayır kalbim Yorulmadın hayır hayır Yıkıl daha

Dostum geç kaldın Güneş ne gün doğacaksa Söylediler duymadın geç kaldın Otur ağla sonra soframda doy Ekmek tut zeytin tat Açlığını eğlerken sen Bak nasıl ayçağın erleri Savaşarak ve devirleri aşarak geldiler Karanlığı karaladılar yolları tuttular At tepmedeler

Dedi ki: Sen şairsin Elindeki bu taş ne? Dedim: Şair Aşk'a boyun eğer, zulme değil! Abdurrahman Cahit Zarifoğlu (1 Temmuz 1940, Ankara - 7 Haziran 1987, İstanbul)