ölümü en insafsız kılan şey,insanı o çok sevdiklerinden kopartmasıdır!

Bazen bile olsa'biz ikimiz'oluşumuzun tadına vararak içime doldurdum kumral gözlerini.

Ölüm,hayat enerjisinin bitmesi demektir.

Kitaplara saklıyor korkularını ve acılarını...Yazıp kaldırıyor raflara.

Çocuktum ve çocuklar sahip oldukları şeylerin nasıl kazanıldığını bilmezler.Çocukluk böyle yaşandığı zaman güzeldir!

Ada tamamen Arasa'a hayran,Aras Ada'nın hayranlığını kaybetmemek için her şeyi yapmaya hazır görünüyordu.Aşk bu muydu,bilmiyordum?

Sevgili kardeşim,ne zaman bir sal yapacağız kendimize ve yelken açacağız gökyüzünden aşağıya? Bachmann

Aras,zor beğenen ve zor elde edilen bir kızın ilgisini ve hayranlığını seviyordu.Ada ise kendisi gibi zeki ve hoş bir kızın hayranlığını kazanabilmiş yetenekli,gözüpek ve feci yakışıklı bir delikanlının ilgisiyle sarhoştu.Onlar,egosu çok gelişmiş insanların hep başına geldiği gibi öz-aşklarının yansımasını aşk sanıyorlardı.

Birini sevmenin onun en berbat yanlarını,hatta bazen insanı kahreden en boktan özelliklerini bile kabul edebilmek olduğunu bilerek doğmuş biriyim ben!Bir başka deyişle egosu gelişmemiş,o salaklardan biri!Oyunu doğuştan kaybetmişlerden biri!

Öyle ya da böyle insan karakterini yaşamaktan kaçamaz ki...