üzme kendini bu kadar sana umudu öğretemeyenlerin suçu mu var bak yeryüzü ne kadar geniş ne kadar dar

İnsanları tanıdığımızda, izler kalır belleğimizde. Zayıf şişman, esmer sarışın, güzel çirkin gibi. Fiziksel o?zelliklerinden sonra gelir beyinsel veriler. Çu?nku?,

yazdıg?ımız her tu?mce bir yu?reg?in bir yu?reg?e birşeyler sunması deg?il mi. sindirebilmeliyiz bunları.

kim ki kendini açıg?a komaktan korkmaz, o saygın bir insandır./ herkes kendi yorumunun cellatıdır biraz da.

ah. kimler bilir bir yüreğin bir yüreği sevmesini.

ben çabuk severim insanı belki bundandır çabuk yıkılışım

alıştırdım kendimi ama. tanıdıg?ım her insandaki o son'a. /o hep nasılsa gelecek olan son'un yenilgisine./alıştırdım kendimi, tanıdıg?ım her insanda nasılsa geleceg?ini bekledig?im o hep alıştığım, o hep beni yeni yeni yerlerimden yaralıyan son'un acılarına hazırladım kendimi.

bazı şeyler farkında olmadan alınır, vericinin gu?çsu?zlu?g?u?nden çok alıcının antenlerine bag?lıdır bu. ben herkeslerden birşey alırım, onların (kendimce) iyi, gu?zel yanlarını seçerim, yoksa da yakıştırırım, var gibi go?ru?ru?m, ku?çu?k yanlarını yu?celtirim, kendimde başkalaştırırım onları, yoksa nasıl dayanılır bu insanlara.

hiçbir şey olmadı, ve her şey başlangıç kadar güzel.

aslında hiçbir şey olag?an deg?il, ne sen, ne ben olag?anız. ne de sana ve bana benziyenler olağan, her şey olağanın dışında.