Terketmedi sevdan beni. Aç kaldım ,sussuz kaldım Hayın karanlıktı gece, Can garip can suskun Can paramparça... Ve ellerim kelepçede, Tütünsüz, uykusuz kaldım, Terketmedi sevdan beni..

... İçim, bir suskunsa tekin mi ola? O Malta bıçağı,kınsız,uyanık, Ve genç bir mısradır Filinta endam... Neden, neden alnındaki yıkkınlık, Bakışlarındaki öldüren buğu? Kaç yol ağlamaklı oluyorum geceleri... Nasıl da almış aklımı, Sürmüş, filiz vermiş içimde sevdan, Dost, düşman söz eder kendi kavlince, Kınanmak, yiğit başına. Bu, ne ayıp, ne de yasak, Öylece bir gerçek, kendi halinde, Belki, yaşamama sebep...

Açardın yalnızlığımda Mavi ve yeşil. açardın tavşan kanı, kınalı, berrak. Yenerdim acıları..

Yanlış deyimini hafifseme leylim, azaplar, yeri belliisiz iç yaralar, hep bu ''yanlış'' lardan.

"Bazıları öyledir, okumazlar, ciddi düşünmezler gene de aydın olmaktan vazgeçmezler. Hatta aydın kişi oldukları için kendilerinde mutlu bir baht, gizli de olsa, bir mustesnalik bulurlar.bu, toplumun derdidir."

Hoş işi bu benim ölçümle ele alınca takisacagim hiçbir "değer" yok edebiyatımızda. Ama mecbur ediyorlar insanı. Meydanı boş bulmuşlar, bilgiç bilgiç savurup duruyorlar. Bilmem ne sözünü duyduklarında korkudan külot değiştirmek zorunda kalanlar, bakıyorum "ileri" "inkılapçı" gibi sözleri ağızlarından düşürmüyorlar. Benim yediğim sopaların binde binini yeselerdi beyler bugün resmen faşist kesilirdi.

Kanun yalnız biz fukaralar için var. O da cezalandırırken sade!

"Ve sen daha demincek Yıllar da geçse demincek Bıçaklanmış dal gibi ayrı düştüğüm"

SEVDAN BENİ S.13

YALNIZ DEĞİLİZ S.20